Leeve Mitglieder un Frünnen van't Ostfreesenvereen Berlin,

in disse Rubrik soll'n nu tokünftig lüttje moje Vertellsels un Döntjes van jo instaan. Bedingung is blot, dat mutt mit hör eegen Feer schreeven word'n, un'd "Urheberrechte" liggen bi jo. Un no wat van Belang, ji mutten dat up Platt schreven ham.

Durch die Pandemie sind auch im Ostfriesenverein die Kontakte extrem gestutzt, aber aus der Not geboren wurden die Plattproters: eine Whatsapp-Gruppe für interessierte Mitglieder, die sich gegenseitig plattdeutsche Wörter zum Rätseln der hochdeutschen Bedeutung vorschlagen. Da in unseren Reihen viele nicht Plattdeutsch gelernt haben (by the way: auch viele Nicht-Ostfriesen*innen sind im Verein organisiert) aber das Interesse am Erhalt des Plattdeutschen sehr groß und die Förderung und der Erhalt sogar eines der Vereinsziele ist, fand die Gruppe sehr viel Zuspruch. Außerdem führen die unterschiedlichen Bedeutungen in den diversen Regionen zum Staunen. Hier möchten wir Euch die Möglichkeit zum Miträtseln geben (einige Beispiele), ... wisst Ihr die Lösungen???

Ein Gedicht des niederdeutschen Dichters Rudolf Tarnow.

Gewidmet zum 35. Vereinsjubiläums 1961 von unserer damaligen 1. Vörsitterin Hildegard Rüffer.

Wegwieser för een selig Leven al up Eerd

Mötst di nich argern,

hett keinen Wiert.

Mötst di blot wunnern,

wat all passiert.

Mötst ümmer denken,

de Lüd sünd nich klook.

Jeder hett Grappen,

du hest se ok.

Mötst di nich argern,

hett keinen Sinn.

Ward di blot schaden

un bringt di nix in.

Ward an die fräten

as Qualm un Rook.

Is't nahst vergäten,

büst grad so klook.

Mötst di nich argern,

is Unrecht di dahn.

Haug mal up'n Disch -

un gliek ist't vergahn.

Kort is dien Leben

un lang büst du dod.

Minsch, blot nich argern,

ne - lachen deiht good!

26. Oktober 2017

Mit Deeren kannst ja engalweg wat beleven. Verleden Harvst har ik in d’ Tuun Struken kört schneden. Weer stuur un düchtig luud. Bruuken kunn ik dat Goodji noch ne. Ik hab de heele Budel in een Büdel stoken un unner uns Balkon för disse Vörjohr upbewohrt. Nu weer dat sowiet. Tuun weer meest schier, dat ,,Gehäckselte” kunn ik bruuken. Ik mok de Büdel open un dor kwemen se mi al tomöt: Lüttji Fleegers mit een geel-schwarte Pelzmantel an: Stück of wat Hummeln! Ha, wat nüver! lk heb hör in Ruh laten, se wahnen dor noch in hör Nüst in de Büdel mit de Resten van de Struken. Af un an kiek ik mol to, of se wol noch dor sünd. Denn komen se ut hör Nüst un flegen achter mi an, man de steken ja ne — of wol?

Ik bün gespannt, wenn de uttrecken... ik mut ja wiederwurracken.

PS: Se sünd uttrucken — as ik in d’Juli weerkweem, weren se al dood.

Wat schaa.

31. August 2015

Tock, tock, tock…. ik seet in Middagstünn in’t Sessel an Zeitung läsen. Wat is dat? Ik keek ut Fenster – nix to sehn.

Anner Dag, ik weer nett in’t Köken bi d‘ Afwasken, dor alweermol: Tock, tock, tock. Ik keek ut Fenster – dor sech ik hum. Rode Gesicht, lüttji Puschels up Kopp, golden Liev, lang Steert. He pickde mit sien Snabel as een Mallen in de Kotflögel van mien Auto. Ik nix as rut un achter hum an un heb hum benstert. He weer feller as ik. Mit sien lang Beenen rönn he weg.

Anner Dag, ik seet in d‘ Sessel un doch ik harr hum dat verklaart, gung dat weer: Tock, tock, tock. Ditmol hebb ik mi een Stübber holt un nix as rut un de Stübber na hum smeten. Ik hebb hum ne truffen, mit een luud Kreieree leep he weg. Ik hebb mien Kotflögel ankeken. De mall Vögel hett sien Spegelbild in de Lack van d‘Kotflögel sehn un dor up inhackt. He mutt up sien Olske uppassen un Konkurrenten mutten ja wegjaagt worden.

He hett mien Auto in Ruh laten, man de Auto van mien Naber weer nu an d‘ Rieg. Un de mall Vögel keek ok noch tüsken Karosserie un Rad, of de Kon- kurrent ne doch dor achter seet. Lachen muss ik doch – So een moie Fasan un so een lüttji Kopp.

- E. N. -

11. März 2014

S’middags harrn wi Pannkook un een lekkern Salat dorbi. De Strunken un de butersten Bladen van de Salat wull ik ne wegsmieten. Wi hebben so vööl Anten un Goosen up Nördernee an d’ Napoleonschanz, de kunnen de Resten god fräten. De Swanen un Anten weren heel maneerlik bi’t Fräten - un denn kwemen de Goosen. Veer Stück. Lange Halsen, open Snabel un weeren an fauchen. Heb ik mi nix bi docht. Gung ja ok allens god.

Man de een Goos, de Witte, het mi doch in mien Been beten! Kann ja woll ne angahn! Ik heb hör een mit de Plastikbüdel gäben, wor de Resten van de Salat inweren. Ik doch, dat se dat nu begräpen harr. Harr se (of he?) aber ne. Een Moment ne uppasst – und dor het se, de Goos, mi nochmol beten, ditmol an d’ Siet van mien Knee. Dat de düchtig seer. Ik mit de Büdel achter de Goos an – hoppenlik het mi dorbi nüms sehn.

De Rest van de Salat heb ik dorhensmeten un nix as weg mit mien Fohrrad. Aber lachen muss ik doch. Wat is dat woll för een Bild west? Twee dicke blaue Flecken heb ik noch tein dag hat.

Man, wat god, dat dat keen Störk west is!

- E.N. -

31. Juli 2013

Wenn Du keen Tuun un keen Huusdeeren hest, denn brukst Du een Balkon mit moie Blömen. Hebb ik. Un dormit geit dat al los: Ik, dat heet mien Blömen, hebben Blattluusen. De hebben se al sietdem Snee liggt. De Luusen sünd up de Schnittlauch över d’ Winter kommen. Un denn harren mien moie Blömen de ok. Dat is groten Schiet, ik kann keen Gift spritzen diwiel dor ok Krüden in de Balkonkasten wassen, un de sallen ja ne mit Gift in Berührung kommen, ik will ja Pepperminttee drinken, Schnittlauch äten un so wat al. Wat nu? Ik har een Idee. Sünnentieken fräten Blattluusen. Ik bün hen un heb buten dree Stück mit en lüttje Döös insammelt un up Balkon free laten. Twee Stück hebben glieks för Kinner sörcht.

Anner Dag wärn al dree weg. Het woll ne klappt. Aber denn. En por Dag later krabbelten overall in mien Pep- permint lüttje Deeren, dat sünd de Larven van de lüttje Sünnentiek. Un de hebben düchtig uprüümt. Nu sünd de Blattluusen weg, de Larven verkruupen sük – de een wer doch tatsächlich in mien Slapstuuv in mien Waterglas inkrabbelt un swum dorin! Jede Dag har ik vööl Pläseer mit mien lüttje Huusdeeren. Ik bruuk keen Hund un keen Puus, de lüttje Tieken hebben mi vööl Bliedskupp brocht.

PS: En Sünnentiek is up hochdütsch en Marienkäfer.

- E. N. -

07. Juli 2013

Oma kwam sönndags heel geern up Visit to uns na Huus hen. Denn ham wi meest Tied völl vertellt of dat een of anner Spill maakt, so as dat froher ohn Kiekkast maakt wurren is. 1962, ik was domaals 8 Jahr old, hebben wi us eerst Kiekkast kreegen. Dat is en Riesenereignis vor'd heele Familje west. Bloot Oma was doormit overhaupt net inverstaan. Se har noit verstaan, wo de Lü nu in de Kiekkast inkwamen sünd un worum de aal op Mal so lüttjed sünd. Hör (vör hör) logische Insicht was klipp un klaar...de Kiekkast is Düvelswark un van disse Meenen kunnt se ok keeneen van ofbrengen. Nu ist Oma an een Sönndag weer up Besök west.

Egentlik bleev mien Moder mit Oma alltiet in't Köken sitten un de beid hebben good un düchtig mitnanner prootjed, blot an disse Sönndag is dat anners kommen. Jüst up Stünd leep de Serie „Bonanza“, un de wull mien Moder ok wall geern sehn. Daarum ha mien Moder Oma in't goode Stuv mitnommen. Oma hett sük nett hensett, as se faststellt, dat de Mannlü gor keen Sönndagskleer anharren un dat is ja net so moi. Kört daarup seggt see miet düllen Kopp: „Dat gifft ja woll neit, de hacken sogar up Sönndag Holt.“ Wi ham aal luuthals uplacht un Oma word nu noch düller: „Nu lachens mi ok no ut“

Se gung vull Brast ut'd Wohnstuv un har sück in't Köken hinsett. Ok vandaag word in uns Familje mit Smüstern dorvan vertellt.

- B. V. -

Aktuelles, Kurioses und Interessantes aus Ostfriesland findet Ihr auch hier: Kör un knapp